สวัสดีค่ะวันนี้ไม่มีอะไรมาก อยากให้กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่เข้ามาพูดคุยแลกเปลี่ยน ประสบการณ์หรือความรู้สึกต่างๆที่ผ่านมาว่ามีช่วงไหนที่คิดว่าต้องผ่านมันไปไม่ได้แน่ๆ ทำไมชีวิตเราต้องเป็นแบบนี้ ทำไมต้องเกิดขึ้นกับเรา........ทำไมมันไม่ราบรื่นเลยชีวิต
จขกท นั้นในชีวิตก็ผ่านมามาปีนี้เป็นปีที่ 20+ เองแต่พอมองย้อยกลับไป ชีวิตก็ทุกข์สุขปะปนกันไป แต่มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ทำให้ชีวิตที่เคยดีก็เปลี่ยนไป
คือช่วงม.ปลาย มีแฟน คือตอนแรกก็เป็นเพื่อนกัน มากก่อนและมาตกลงคบกัน ช่วงหนึ่ง รู้สึกว่าเป็นแฟนคนแรกเลย คบกันมาเราผิดเองที่ว่างตัวไม่ถูกไม่รู้จะทำตัวไงแบบคิดมาก เพราะเราไม่ไว้ใจเค้าเลย กลัวแฟนทิ้ง เพราะตอนแรกเค้าดีมากดูแลดี ไม่เคยปล่อยกลับบ้านไปส่งตลอด จนมาถึงจุดเปลี่ยเค้าก็เปลี่ยนหรือเราเปลี่ยนไม่แน่ใจ เพราะหลังก่อนจะจบม.หก ก็เริ่มห่าง ทะเลาะกัน เค้าไม่เคยง้อ แต่เงียบหลายวัน ลำบากใจอยู่ห้องเรียนเดียวกัน เราทำร้ายตัวเองครั้งแรกในชีวิต ในละครเลย ......ชีวิตพังงงงงงเพราะความโง่ของตัวเอง สุดท้ายตอนเข้าเรียนมหาวิทยาลัยสักพักเดียวเค้าก็มีคนอื่น แต่ตอนนั้นเรายังไม่เลิกกัน
เค้าบอกว่าไม่รู้สึกอะไรกับเราแล้ว และบอกว่ามีคนที่ชอบ
เรารู้ความจริงจากกลุ่มเพื่อนค่ะ ว่าเค้าไปนอนกับคนนั้นแล้ว ....... ช๊อคอยู่นานกับเรื่องนี้ครั้งแรกกกกในชีวิตที่อกหัก
คือเค้าก็เล่าให้เพื่อนฟังอ่ะค่ะว่าไปมีอะไรกับคนนั้น แบบคนนั้นเด็ด คือพูดจนคนอย่างเราก็รับไม่ได้ ก็คิดนะว่าคนดีๆที่เคยรู้จักคงไม่มีอีกแล้ว
วันนั้นเราจำได้ เค้าบอกเราว่าไม่รู้สึกอะไร ผ่านข้อความ เท่าที่จำได้ไม่ได้มาบอกด้วยตัวเองนะ เราช๊อคให้เพื่อนมารับไม่กล้ากลับบ้านกลัวแม่เห็น
ความรู้สึกระหว่างที่รอเพื่อนมารับมันนานมากเรายืนร้องไห้คือตอนนั้นไม่มีสติเลย งงๆมึน คิดแต่ว่าทำไมมันนานจังเราไม่ไหวแล้ว จริงแล้วเพื่อนมาเร็วมากกกก
คือหลังจากนั้นอาการอกหักแบบเต็มสตรีมมมมมมมมมมม เกิดขึ้นครั้งแรกและครั้งเดียว จนถึงตอนนี้ยังไม่เคยเกิดขึ้นอีกเลย
๑. หลังจากนั้นนอนไม่หลับ ความรู้สึกรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น หลับตื่นๆๆๆ
๒.นอนแน่นิ่งน้ำตาไหล ไม่เป็นอันกินอันนอน หลายวัน เหมือนศพ
๓.อยู่คนเดียวไม่ได้ต้องคอยไปหาเพื่อนคนโน้นคนนี ตลอดด ไม่งั้นจะอยู่ไม่ได้
๔.เป็นคนที่ร่าเริงก็นิ่งเงียบ ไม่ไปเรียนมหาลัย
๕.ป่วยเข้าโรงพยาบาลหลาย ส้ปดาห์ไม่กินข้าว นอนให้น้ำเกลือ
อาการก็ประมาณนี้แต่จุดเปลี่ยนและจุดจบของอาการ คือเราคุยกับแม่เล่าที่อย่าง กอดแม่ร้องไห้หลายวัน จนทำใจได้ แล้วก็ลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งใหญ่ มี่คนเข้ามาแต่ก็ เรื่อยๆเฉย
ข้อสำคัญของเรื่องนี้เราอย่าไปผูกติดกับใคร ไว้ถึงเค้าจะเป็นคนดีเริสส แค่ไหน อะไรๆก็เปลี่ยนแปลงได้ เราตัวเองและครอบครัวให้มากๆ จากเรื่องนี้เราเข้มแข็งขึ้นมากก ทั้งหมดเป็นเพราะความโง่ตัวเองแท้ๆๆๆ
ข้อให้ทุกคนที่มีความทุกข์จงผ่านพ้นไปด้วยกันนะคะ สู้สู้ บนโลกนี้ยังมีอะไร อีกมากมาย ที่ให้เรามองค่ะ
ปล.เรื่องมันผ่านไปนาน แล้วตอนนี้มีความสุขดี ค่ะ ตั้งใจเรียนอย่างมากเพื่อแก้ไข้อผิดพลาดในอดีต
กับการอกหักครั้งแรกเกิดอะไร และชีวิตเปลี่ยนไปอย่างไร
จขกท นั้นในชีวิตก็ผ่านมามาปีนี้เป็นปีที่ 20+ เองแต่พอมองย้อยกลับไป ชีวิตก็ทุกข์สุขปะปนกันไป แต่มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ทำให้ชีวิตที่เคยดีก็เปลี่ยนไป
คือช่วงม.ปลาย มีแฟน คือตอนแรกก็เป็นเพื่อนกัน มากก่อนและมาตกลงคบกัน ช่วงหนึ่ง รู้สึกว่าเป็นแฟนคนแรกเลย คบกันมาเราผิดเองที่ว่างตัวไม่ถูกไม่รู้จะทำตัวไงแบบคิดมาก เพราะเราไม่ไว้ใจเค้าเลย กลัวแฟนทิ้ง เพราะตอนแรกเค้าดีมากดูแลดี ไม่เคยปล่อยกลับบ้านไปส่งตลอด จนมาถึงจุดเปลี่ยเค้าก็เปลี่ยนหรือเราเปลี่ยนไม่แน่ใจ เพราะหลังก่อนจะจบม.หก ก็เริ่มห่าง ทะเลาะกัน เค้าไม่เคยง้อ แต่เงียบหลายวัน ลำบากใจอยู่ห้องเรียนเดียวกัน เราทำร้ายตัวเองครั้งแรกในชีวิต ในละครเลย ......ชีวิตพังงงงงงเพราะความโง่ของตัวเอง สุดท้ายตอนเข้าเรียนมหาวิทยาลัยสักพักเดียวเค้าก็มีคนอื่น แต่ตอนนั้นเรายังไม่เลิกกัน
เค้าบอกว่าไม่รู้สึกอะไรกับเราแล้ว และบอกว่ามีคนที่ชอบ
เรารู้ความจริงจากกลุ่มเพื่อนค่ะ ว่าเค้าไปนอนกับคนนั้นแล้ว ....... ช๊อคอยู่นานกับเรื่องนี้ครั้งแรกกกกในชีวิตที่อกหัก
คือเค้าก็เล่าให้เพื่อนฟังอ่ะค่ะว่าไปมีอะไรกับคนนั้น แบบคนนั้นเด็ด คือพูดจนคนอย่างเราก็รับไม่ได้ ก็คิดนะว่าคนดีๆที่เคยรู้จักคงไม่มีอีกแล้ว
วันนั้นเราจำได้ เค้าบอกเราว่าไม่รู้สึกอะไร ผ่านข้อความ เท่าที่จำได้ไม่ได้มาบอกด้วยตัวเองนะ เราช๊อคให้เพื่อนมารับไม่กล้ากลับบ้านกลัวแม่เห็น
ความรู้สึกระหว่างที่รอเพื่อนมารับมันนานมากเรายืนร้องไห้คือตอนนั้นไม่มีสติเลย งงๆมึน คิดแต่ว่าทำไมมันนานจังเราไม่ไหวแล้ว จริงแล้วเพื่อนมาเร็วมากกกก
คือหลังจากนั้นอาการอกหักแบบเต็มสตรีมมมมมมมมมมม เกิดขึ้นครั้งแรกและครั้งเดียว จนถึงตอนนี้ยังไม่เคยเกิดขึ้นอีกเลย
๑. หลังจากนั้นนอนไม่หลับ ความรู้สึกรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น หลับตื่นๆๆๆ
๒.นอนแน่นิ่งน้ำตาไหล ไม่เป็นอันกินอันนอน หลายวัน เหมือนศพ
๓.อยู่คนเดียวไม่ได้ต้องคอยไปหาเพื่อนคนโน้นคนนี ตลอดด ไม่งั้นจะอยู่ไม่ได้
๔.เป็นคนที่ร่าเริงก็นิ่งเงียบ ไม่ไปเรียนมหาลัย
๕.ป่วยเข้าโรงพยาบาลหลาย ส้ปดาห์ไม่กินข้าว นอนให้น้ำเกลือ
อาการก็ประมาณนี้แต่จุดเปลี่ยนและจุดจบของอาการ คือเราคุยกับแม่เล่าที่อย่าง กอดแม่ร้องไห้หลายวัน จนทำใจได้ แล้วก็ลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งใหญ่ มี่คนเข้ามาแต่ก็ เรื่อยๆเฉย
ข้อสำคัญของเรื่องนี้เราอย่าไปผูกติดกับใคร ไว้ถึงเค้าจะเป็นคนดีเริสส แค่ไหน อะไรๆก็เปลี่ยนแปลงได้ เราตัวเองและครอบครัวให้มากๆ จากเรื่องนี้เราเข้มแข็งขึ้นมากก ทั้งหมดเป็นเพราะความโง่ตัวเองแท้ๆๆๆ
ข้อให้ทุกคนที่มีความทุกข์จงผ่านพ้นไปด้วยกันนะคะ สู้สู้ บนโลกนี้ยังมีอะไร อีกมากมาย ที่ให้เรามองค่ะ
ปล.เรื่องมันผ่านไปนาน แล้วตอนนี้มีความสุขดี ค่ะ ตั้งใจเรียนอย่างมากเพื่อแก้ไข้อผิดพลาดในอดีต